Een paar jaar geleden trad ik toe als kersvers bestuurslid bij een jeugdtheater. (Litoziekla) Mijn taak was nu om mee te helpen met de organisatie van, elk jaar,
- Twee voorstellingen
- Een theaterkamp
- Een ledenweekend
- Nog allerlei activiteiten tussendoor
Nu, mijn generatie bestuur kwam net op een moment dat er veel vorige bestuursleden hun rol stopten, dus we hadden weinig directe hulp.
Wat een chaos. Alle bestuursleden zijn studenten dus doen dit nog tussendoor, maar we bleven maar dingen vergeten, te laat informatie doorgeven aan leden, enzovoort. (Ooit vergaten we zelfs de sleutel van het toilet te vragen voor een voorstelling!) Kortom, we waren de hele tijd bezig met brandjes te blussen, voor iets dat eigenlijk elk jaar ongeveer hetzelfde is.
Dat moest beter kunnen. Op dat moment werd het mijn missie om de productiviteit te verhogen zodat we efficiënt en effectief konden werken.
Het idee: je bedrijf is een systeem
Dat is de kerngedachte van systeemdenken.
Zie je onderneming als een complex systeem met een hele hoop componenten en processen die met elkaar reageren. Het grote systeem heeft subsystemen, een soort machines die draaien en bepaalde taken uitvoeren.
Kijk, een hele hoop zaken (en wij vroeger ook) zijn altijd bezig met zwemmen. Op dat moment ben je alleen maar aan het denken aan boven water blijven. Er is geen tijd om te kijken of je wel de perfecte zwemvliezen aan hebt, want je wil vooral niet verdrinken.
Maar als je gaat systeemdenken wordt je bedrijf een vlot. Iets dat drijft en waar jij op kan staan terwijl het verder dobbert. Pas dan kan je rondom je kijken. Je kan in de verte staren of je wel in de juiste richting vaart, je kan je vlot bekijken en stukjes vervangen of verbeteren.
